Uiteindelijk heerlijk gevist

Het is dan toch al elf uur wanneer ik aan de waterkant aankomt. Wil het proberen in de vestinggracht aan de Glacisweg. Daar op dat water is dit weekend een karper wedstrijd geweest. Nu maar hopen dat er een schooltje platten op dat overgebleven voer liggen te wachten op mij.

Maar ik kan de bodem zien zo helder is het water. Ziet de futen en meerkoeten onder water jagen en dat is wel een leuk gezicht. Een fuut komt nog met een klein visje boven ook. Die heeft in dat heldere kraanwater geen schijn van kans natuurlijk.

Nee dat gaat em niet worden en ik pak weer in. Op land van Paling zit niemand te vissen. Als ik bij het water komt is het hier in ieder geval troebel. Daar zorgen die karpertjes wel voor. Maar ik gaat toch nog even in de buitenhaven kijken voor de sluisdeuren bij het Haringvliet. En zoals te verwachten was zit het daar vol. Als ik even kijk naar de verrichtingen van die Engelsen dan begrijp ik dat wel. Het is ingooien. Strak draaien en een dikke brasem drillen.

Ik gaat toch maar naar het Voornse Kanaal ter hoogte van de oude bibliotheek. Wil eerst nog bij de put gaan zitten want daar zit je geheel uit de wind. Het is wel raar dat er niemand zit trouwens. Maar rijdt toch maar verder naar de plek waar we morgen moeten vissen met de veteranen van HSV het Voornse Kanaal. En terwijl ik mijn spullen neerzet blijven die twee eenden gewoon zitten. Die herkennen me waarschijnlijk. Gezellig hoor.

Het staat allemaal zo weer opgesteld en gaat weer op twee afstanden vissen. Beide wel met de korf vanwege de diepte. Anders moet ik twee soorten voor aanmaken want voor de method op deze diepte heb ik heel ander voer nodig die goed op dat lepeltje blijft plakken. Dan is het te stevig voor in de voerkorf.

Dat mannetje eend is ook wel een held. Waarom valt dat vrouwtje op hem. Zodra er een ander mannetje komt gaat die niet altijd in de aanval maar duikt onder mijn stoel en moet het vrouwtje het allemaal zelf oplossen. Maar zodra het vrouwtje terug komt duikt die er zelf ook op en komen ze weer naast me liggen. Zo kom ik de tijd ook leuk door alles gade te slaan want de aanbeten blijven tot nu toe uit.

Dat is wel zo, je krijgt vanzelf aanloop als je hier zit. Thomas natuurlijk en even later Fred en Yvonne die onder weg zijn naar Désiree en Patrick van de Catfisch. Wim de Kapper speert voorbij. Ik kom zo dadelijk voor een praatje roept die in het voorbij gaan. Druk, druk is iedereen.

Maar dan eindelijk na een dik uurtje kan ik de eerste brasem netten. Hèhè eindelijk een aanbeet en een heerlijke drill.

Maar moet toch nog een uurtje wachten op de volgende aanbeet. Het is niet wild maar we zitten lekker in het zonnetje. Wel met drie lagen en een windjack want dat noordoosten windje is koud.

Dan hoor ik van Fred die terug komt uit de vesting dat John Voogt bij de put zit. Dat is een paar honderd meter terug naar de groen brug. Die moet dus net na mij zijn geweest en die is daar neer gestreken. Tot nu toe drie grondels dan zit ik goed met mijn drie brasems.

Ik bel John op en hoor dan dat die er zo mee stopt. Ziet geen activiteiten op zijn stek en het is gebleven bij die drie grondels. Nee dan is het hier ietsie pietsie beter.

En terwijl John er dan is komen zitten komen nu de aanbeten wel geregeld door. Het water stijgt nu zeker 10cm. Dat zien we aan een steen voor me voeten die is nu onder water en een half uurtje later staat die helemaal droog. Dat gebeurt vanmiddag een paar keer . En dan stroomt het flink ook. Dat doet de vis dus goed en ze azen dan ook. Misschien kunnen ze het voer beter vinden door de nu lange lokvoer stroom.

En terwijl we lekker zitten te vangen komt Nuno ook eventjes kijken op welke afstanden ik zit te vissen. Allemaal informatie voor morgenochtend.

En als ik dan boven staat voor een praatje met Wim Stoute wordt ik er op gewezen dat John aan mijn hengels zit. Dat mag hij wel zeg ik dan. En John zegt dat doet ik altijd. Na geruime tijd beweeg ik steeds de korf en het bijbehorende en schuif het aas een stukje naar me toe. Een beetje bewegen en dat wil wel eens helpen. Nu gelijk heeft die want vijf minuten later en dat ziet ik in de informatie van de foto staan daar slaat de top alweer dubbel.

Ik ben door mijn voer heen en wil er ook mee stoppen. Je kan mijn voer wel krijgen zegt John dan. Ik heb nog zat over van bij de put vissen. Graag zeg ik dan want het is heerlijk vandaag aan de waterkant. En ik moet toch wachten op Ome John die op de motor onderweg is uit Engeland. Kan ik het net zo goed hier in het zonnetje doen aan de waterkant.

En dan zijn volgen de aanbeten steeds sneller na ingooien. Want als je de drill en het beazen van de haak, het vullen van de korf er van aftelt. Dan begint dit op werken te lijken.

En wat een verschillen. De ene al helemaal onder de paaipukkels de andere prachtige kleuren terwijl de volgend helemaal gehavend is.

Het is nu ingooien. De lijn strak zetten en dat hoeft soms niet eens want moet snel de hengel weer uit de steun halen. Wat een school vissen moet daar op de stek liggen. Ik hoop dat er morgen ook zo’n pluk vissen op mijn voerplek neerstrijkt of er al ligt natuurlijk op mijn getrokken nummertje.

Inmiddels ben ik geheel ook door het voer van John Voogt heen en gelukkig heb ik een pak van dat Action voer in de auto liggen. Eind vorig jaar een aantal van die pakken aangeschaft toen de Catfish dicht was. Dat zijn nu noodpakketjes die in de auto liggen. Maar het maakt niet uit wat je er nu ingooi. De aanbeten blijven maar komen. Heerlijk de ene drill na de andere krijg ik te incasseren.

De ene vis nog groter en zwaardere dan de vorige. Het kan niet op. Dan belt John me dat die is aangekomen en als die hoort hoe de vangsten zijn komt die naar de waterkant toe. Daar wil die ook nog wel een staartje van meemaken. Maar als de schaduw over de voerplek heen valt is het afgelopen met de pret. Steeds langer is het wachten op een aanbeet. We zijn verwent dat wel natuurlijk en vinden tien minuten wachten lang worden. Maar dan staan ook alle twee de stokken te klapperen in de steun.

Als dat morgen ook zo gaat dan hebben we met de veteranen een wereld dag. Dan mogen we wel extra verzamelnetten meenemen. Wat een vis heb ik vanmiddag gevangen. Een middag om in te lijsten. Weer een mooie Herinnering in de BassbusterAvonturen.