Dag 1; WPC 2018

*Nog niet zo snel een vis gevangen de eerste dag, nee nog nooit vis gevangen de eerste dag.*

Vandaag woensdag 13 juni 2018. Daar gaan we dan. We hebben er zin in maar het loopt allemaal niet zo soepeltjes. World Predator Classic 2018. Ben gisteravond al om zes uur naar bed gegaan en op een paar keer wakker worden om te hoesten. Medicijnen genomen en gelukkig weer in slaap gevallen tot ik een lieve dikke kus voelde van m’n meissie om half zes. Dan broodjes smeren en koffie zetten.

Maar we beginnen niet alleen met een dikke grieperige Freek, Clinten de zoon van John heeft vanmorgen een scooter ongeluk gehad. Allerlei breuken maar z’n kaak op drie plaatsen gebroken en gaat vandaag gelijk onder het mes. Gaat een vinger missen, een paar gebroken vingers, ribbetje hier en daar ingedeukt knie en enkels in puin en wat shaafwonden…. nee dat is geen nieuws dat je wilt horen van je zoon.

Met ons nummer 49 zijn we de laatste op de steiger en zien iedereen voorbij komen op weg naar de start.

Ik ben door alles maar net op tijd bij de briefing van Gary Palmer. Stond al om half zes broodjes te smeren en koffie te zetten ook om mee te nemen maar door al die perikelen zijn we maar net op tijd.

Winnaar van vorig jaar met hun nieuwe boot.

Op weg naar de start en de lijn is vanaf de vuurtoren naar het moeder controle schip van de WPC die vol staat met vlaggen dus niet te missen. En zeker vandaag niet met dat gladde Haringviet. Met ons nummer 49 zijn we de laatste op de steiger en zien iedereen voorbij komen op weg naar de start. Nee tussen dat geweld van 200 tot 300 pk hebben we niets te zoeken voor aan dus staan we in de derde rij.

En op het allerlaatste moment verander ik m’n tactiek. I.p.v. Oudenhoorn en de zeedijk en als dat vol ligt naar het Spui en verder ga ik naar de overkant. Bij het gemaal van Dirksland.

Iedereen spuit richting Tien Gemeten dus draai ik richting Dirksland vol gas. Tja Volgas is maar 60km en even later komt er eentje langs alsof ik stil staat. Die gaat dus ook naar de overkant maar als ik achterom kijkt zijn we de enigste dus heb ik kans op een goede stek.

Eén snelle boot nr 39 haalt me in en gaat precies op mijn Way point liggen

Natuurlijk is die andere boot eerder en vist al als wij aankomen.

*Nog nooit eerder een vis gevangen de eerste dag zo vlug dus dat is goed.*

Je raad het al precies op de goede plek maar dat geeft niet. Hier kan je ook als het mee zit baarzen vangen tegen het talud aan met Baitspinners en die hebben we zat. Ik anker op tien-twaalf meter zodat John het talud van twee naar dieper kan aangooien en ik vis, werpen eigenlijk de veertien meter naar ondieper af met shads. Dan krijgt John een twee rammen er op maar aanslaan lukt hem niet. Ik zie de top beuken dus hij zit er aam maar net zo snel is hij ook weer los. Ships, ships ships, We blijven nog ff want ik wilde al weg gaan. Maar na een half uur begint het al te kriebelen. Zullen we niet richting Tiengemeten en het Spui vertrekken. En dan zien we de boot naast ons een Snoekbaars vangen. Ships denk je dan dat is al jaren mijn bultje maar dan krijg ik ook een ferme korte tik en sla natuurlijk gelijk aan. Een dreumes en ik ben er reuze blij mee. Raar toch we blijven nog een half uurtje maar we krijgen geen aanbeten meer. We kijken op de app en zien dat de vissen aangemeld worden met pieken. Het is dus best aan te nemen om langer op je stek te blijven dan gewoonlijk. Ze doen het dus soms ff niet maar als je vis ziet op je stek kan het zo maar in eens raak zijn.

Maar de rest van de dag is een chaos, John is zijn medicatie vergeten dus moeten we naar de kant. Dat is Gary bellen en we mogen aan de steiger zodat John ff naar huis kan rijden. Wij, Gary en ik drinken een bak koffie maar met al die onderbrekingen.

Dan is dan controleren of john niets illegaals meeneemt van huis. Gary zoekt naar vis en gelukkig niet naar drugs. Want die medicijnen van John zijn best zwaar ennne.. We speren nog even naar de werkhaven, voor de zeedijk waar warempel weer de hengel van John twee keer rond staat. Ik zit er bij en kijk er naar. Verticalen is een tikkie voelen ene aanslaan maar het moeilijkste wat er is. Jammer, jammer, jammer Dan naar het licht van Ouden hoorn waar we zien dat de boot naast ons en eer die gasten van van morgen een hele dikke snoekbaars binnen halen. Ships dat is die boot die vanochtend ook al op mijn plekkie lag. Dan begint de Onix te piepen dat hij nog maar 10V krijgt. Dat kan er ook nog wel bij. Okeeye dan maar richting Spui want rond Oudenhoorn zonder goede meting is levensgevaarlijk met die stroming en de dam die onder water door loopt. En op het Spui heeft John er twee aanbeten op een plug terwijl de stroming er eigenlijk verkeert staat. Niet over de plaat komend met de aasvisjes en jongbroed vanuit het Haringvliet maar die die finaal mist en dat kan ik begrijpen. Zijn hooft staat niet naar het vissen. Als we thuiskomen gaat hij als een speer naar Utrecht samen met Henny daar waar Clinten onder het mes gaat terwijl ik de boot opruim en in orde maak voor morgen