Kijk, daar hebben we wat aan
Vandaag 24 februari 2012 zit ik met Erik te brunchen en natuurlijk hebben we het over gisteren. De goede vangsten maar vooral de vraag als de rovers onder de school witvis ligt hoe vang je die dan zonder dat die beschadigen door de Caissonziekte.
Je vissen hard terug gooien met de kop naar voren zodat deze als een torpedo de diepte in duiken en natuurlijk want door die schrikreactie stuift zo’n vis de diepte in en komt het wel goed. Eigenlijk moet je gewoon niet vissen op die diepte in dit jaargetijde.
Dan maar dreumesen vangen zoals gisteren want dat is fantastisch als de grotere vissen naar dieper water vertrekken. Was duidelijk te zien want we gingen in en paar uur tijd van 13 naar 19 meter en af en toe dieper waar we de aanbeten kregen van de wat grotere vissen.
Natuurlijk heeft Erik door zijn werk als bedrijfsarts arts in het Europoortgebied bij o.a. Brits Petroleum Maatschappei een heel andere kijk op de zaak en dat is maar goed ook. Die corrigeert me heel vriendelijk maar terecht terwijl we zo’n lekker eitje van via Gerda van Ellen krijgen naar binnen werken dat het helemaal anders zit. Gelukkig maar want daar kunnen we wat van leren. Ik haal dus wat dingen door elkaar. En dat is nu weer niet zo raar, afijn.
Hoi Freek.
Even mijn kommentaar.
Trek het je niet aan.
Met de zwemblaas regeld de vis zijn massadichtheid.
De vis in het water onttrekt zuurstof uit het water.
De meeste vissen hebben een gesloten zwemblaas. Gezien het beeld van een snoekbaars die van grote diepte naar boven getrokken wordt zal de snoekbaars ook een gesloten zwemblaas hebben.
De zwemblaas wordt gevuld met zuurstof via de gasklier ( onttrekt dit weer uit het bloed van de vis )
In het water is nagenoeg geen stikstofgas opgelost.
Dus in de vis ook niet.
Bij een ongekontroleerd naar een mindere diepte gaan ( zoals aan een haak naar boven getrokken worden ) zal de druk in de zwemblaas afnemen. Daardoor ontstaat er een ongewenste spanning ( druk ) in de zwemblaas Hoe dieper de vis gevangen wordt hoe sterker het effect.
Omdat de vis te snel naar de oppervlakte getrokken wordt kan hij niet op tijd zijn zwemblaas reguleren.
Hierdoor neemt de omvang van de zwemblaas ongekontroleerd toe.
Dit heeft tot gevolg:
– de zwemblaaswand lijdt aanzienlijke schade.
– het systeem van de gasklier loopt schade op.
– ten gevolge van de lokatie in het lichaam van de vis worden de inwendige organen naar de buitenkant geduwd en lopen ook cshade op.
DE mate van zwelling kan berekend worden mbv de “Wet van Gay-Lussac”.
Het fenomeen wat je ziet bij een snoekbaars die van grote diepte komt en caisson ziekte zijn dus twee totaal verschillende zaken.
Bij de vis is het de zwelling van de gasblaas omdat de gasblaas de wet van Gay-Lussac volgt en daarmee schade aan de zwemblaas en omliggende weefsels veroorzaakt.
Bij caisson ziekte is het de opgeloste stikstofgas die op de verkeerde plekken weer naar de gasfase overgaat en daar niet afgevoerd kan worden. De gasbellen veroorzaken in de weefstels schade ( gewrichten ) en kunnen kleine bloedvaten afsluiten.
erik
Niet vissen is geen optie maar als je dit betekent te diep vissen en dat is voorral in deze maanden zo en waarom is voor mij elk jaar weer een raadsel. Zal niet zijn omdat het water zo helder is maar waarschijnlijker is het voedselaabod want ook de witvis zit op diep water en die niet alleen . Al het leven, ook de kreeftachtigen ze zitten namelijk vol met garnalen. De zuurstof en warmte lagen denk ik dat de rest doet. Want gek genoeg zit de vis op de rivier niet op de diepste plekken maar tegen het talud aan. En zo zijn we met z’n allen weer een stuk wijzer.
Want het is natuurlijk niet alleen vissen. De rest er om heen is net zo interessant hoe dat alles in elkaar steekt.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!