Freekkie en Freek in aktie

Vandaag 8 oktober 2011 ga ik met mijn neefje een uurtje vissen op het Haringvliet.

We vangen best wel goed. Af en toe een visje allemaal dik in de zestig. Elk jaar weer begin oktober vooral als het stormt komen de dikke jongens los. Allemaal mooie ronde vissen zeer agressief. De aanbeten zijn niet te missen en dreunen door tot in je schouder.

En dan krijg ik een dreun erop en alles staat stil. Dan weet je dat het een mooie is. De vis blijft stil liggen op de bodem en is het een kwestie wie het eerst opgeef. Nou ik niet hoor en hou grote spanning op de lijn. M’n hengel staat hoepeltje rond.

En dan, het lijkt na een eeuwigheid gaat hij eindelijk zwemmen en komt los van de bodem. Nu kan het gevecht beginnen en is het wereldje weer heel klein geworden. Heerlijk zijn de runs. Bonkend en ik heb nog weinig in te brengen. Kan em een beetje sturen door de hengel een richting in houden zodat de vis precies de andere kant op trekt maar dat is ook alles.

Maar langzaam krijg ik natuurlijk de overhand en kan enkele meter lijn in nemen maar moet nog steeds de helft weer prijsgeven. Dat wordt een mooie dat kan niet anders. Deze is niet vals gehaakt want ik voel de lijn steeds schuren over de rugvin heen denk ik. Later kom ik er achter dat dat zijn tanden zijn waar de lijn over heen getrokken wordt want de sjet een Salt Shaker van 15 cm incl. loodkap kan ik vijf keer parkeren in zijn muil en de haak zit in het harde gedeelte van zijn gehemelte en moet ik losmaken vis de kieuwen. Want met de tang toch ook geen kleintje kan ik er niet bij en als zijn bek dichtklap heb ik moeite om mijn tang terug te krijgen. De haak zit ter hoogte van het kieuwdeksel zo’n dertig cm die in de bek. Tjeetje wat een muil is dit zeg. Als een bankschroef zo vast zit hij dan de tang en gelukkig zit mijn vinger er niet bij. Kan ik gelijk weer naar de chirurg in Dirksland. rrttttrikkertik tik voel ik en ben blij dat ik de laatste tijd een wat dikkere FluorCarbon gebruik 13LB ongeveer 6kilo trekkracht en dat heb ik nu echt nodig. En uiteraard een goed werkende slip van m’n Daiwa molen. En dan zien we hem eindelijk en we kunnen juichen want m’n PR is weer wat omhoog geschroefd met vijf centimeter.

En als we thuis komen ruikt het weer werelds in de keuken. Dorien heeft de aanrecht weer vol staan met kip, aardappelpuree uit de oven met kaas en bloemkool. En paling in het groen. En daar heb ik hele goede herinneringen aan.

Mijn oma en opa woonden o.a. een paar jaar in Oud Beijerland. En achter in de tuin liep een mooie wetering en ik zat dar natuurlijk te vissen in mijn schoolvakantie als tien jarig ventje logeren bij je Oma. Was natuurlijk een hele happening. Paling vangen met een wormpje en dan zaten opa en oma natuurlijk erbij in de tuin. Als ik dan een paling ving en in mijn belevenis was dat om de vijf minuten draaide ik me om en de broer van mijn opa, Ome Daan dus want hij had twee broers ook Pleun de aardappelboer maakte hem gelijk schoon. Was hij toch gewent want hij werkte bij Coen Visser waar ik nu nog steeds langs vaar over het Spui. Dan aten we dus gestoofde paling in het groen tussen de middag want men at toen nog warm om half één i.p.v. nu over het algemeen ‘s aonds. Je kwam toen nog tussen de middag thuis eten dat was heel gewoon. Het ging er wat rustiger aan natuurlijk 40 jaar geleden. Op internet gezocht en is een recept dat uit Oud Beijerland komt. Jaja, vrienden nostalgie.

Als dan mijn vismaatjes het horen een snoekbaars van een meter, Waldi net terug uit Miami waar hij met Floris is geweest en Tarpon achter de schubben aan heeft gezeten en alles op video heeft gezet en Erik net terug uit Canada (BC) waar hij zes weken ook zijn PR wat heeft opgeschroefd en dikke zalmen heeft gevangen. Komen die natuurlijk even langs om het te vieren en hebben we nog een gezellige avond met z’n allen. Twee kilo aardappelen bij geschild en verse patat erbij gemaakt en alles was schoon op. Dorien die paling in het groen maken we saampjes zeker nog eens. Het is eigenlijk net als het verhaal van die muis en de olifant met dat samen. Die samen op de brug liepen en die muis zegt “wat stampen we samen lekker heh”.